De aankomst in Dakar was er één om nooit te vergeten. Het begon al goed bij de douane, waar we al onze charmes in de strijd moesten werpen om het land binnen te geraken. Na 'dust' keer uitleggen wat bouworde is ('C'est quoi ça, Bouworde?') zijn we dan toch met al ons gerief de luchthaven buiten geraakt. Het volgende obstakel waren de massa's opdringerige Senegalezen, klaar om onze valiezen voor grof geld te dragen. Onwetend als we waren, hebben we ons laten foppen en stonden er plots een hele hoop mannen met onze valiezen te sleuren. We waren dan ook opgelucht toen we een dik uur later gezellig opeengepropt in het bouwordebusje aan onze rit begonnen. 4 uur later (Half 4 's nachts lokale tijd ondertussen) kwamen we aan na een bewogen rit langs gekantelde vrachtwagens en busjes die in panne stonden. Doodmoe maar tevreden kropen we in Sowane in ons bedje, volgespoten met deet en veilig onder het muskietennet. Dit kleine, uiterst charmante en zeer Afrikaanse dorpje zal voor de komende maand onze verblijfplaats zijn.
De eerste dag in Senegal hebben we alle projecten van de NGO Chaulmoogra, met Masse als gids, bezocht. De meeste projecten bevinden zich in Kaolack, waaronder een bejaardentehuis voor ex-lepralijders en ook een 'clinique' voor de allerarmsten die zich geen verzorging kunnen veroorloven. De gedrevenheid van Masse liet een grote indruk na op ons allemaal, en de plannen voor nieuwe inzamelacties ontsproten spontaan aan onze oververhitte breinen (be prepared!)
De tweede dag werd onze eerste echte werkdag in Sowane. In de voormiddag is onze taak 'nettoyer',
wat inhoudt dat we verschillende terreinen in het dorpje schoffelen en harken. Af een toe een break is wel nodig, zoals de foto laat zien. We waren meteen een bezienswaardigheid voor de kindjes, die graag de 'deboes' kwamen helpen.In de namiddag volgde de eerste kennismaking met de kindjes van het schooltje (foto!). Die verliep nogal chaotisch, aangezien de kleintjes nauwelijks Frans of rekenen konden. Chinese voetbal en zakdoekleggen bleken echter universeler.
Vrijdag na een tweede voormiddagje schoffelen, vertrokken we tegen 4h op ons eerste weekend. We vertrokken voor een ritje van '2h', waarna we 4h later aankwamen in Toubacouta. Dit dorp aan een zeedelta net boven Gambia, op een 100 kilometer van Sowane (jawel, gemiddeld 25km/h is niet slecht op de Senegalese wegen!) staat bekend voor zijn boottochtjes en recreatief vissen. Die avond hebben we een superlekkere goulash gegeten, wel vreemd genoeg op aparte bordjes. We waren immers al gewoon om collectief uit een grote schotel te eten.De volgende ochtend werden we verwacht voor een boottocht naar een authentiek dorpje aan de oever van de delta. Dit dorpje is één van de weinigen dat bestuurd wordt door een vrouw! Girl power, ook in Afrika. Op de boottocht werden we ook vergezeld door een aantal locals met djembees. De Afrikaanse gezangen waren op zijn minst gezegd speciaal... Maar wel gezellig! Zeker de vrouwenstem was toch wel bijzonder. Daarna volgde nog een namiddagje zwemmen en een tochtje naar het schelpeneiland, waar we een fotoshoot deden in een gigantic baobab. Dan ging het naar Isle aux Oiseaux. Dit laatste was minder spectaculair dan gehoopt, maar toch eens leuk om te zien. Die avond waren we ook zeer onder de indruk van het eten. Eerste keer frietjes in Afrika! En ze waren zelfs twee keer gebakken. Het decadente westerling-gevoel kwam opzetten. Na het eten werden we getrakteerd op een heus Afrikaans spectakel, met djembees, hevige danspassen en vuurspuwen. We waren danig onder de indruk.
Zondag werden we wakker met een serieus onweer. We moesten daarom even wachten voor we konden vertrekken, aangezien het ingehuurde busje verre van waterdicht was (zowel aan de boven- als aan de verroeste onderkant). Na een ritje doorheen Kaolack, kwamen we moe maar voldaan weer aan in Sowane, klaar om aan onze eerste echte werkweek te beginnen...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten